Jak w bajce (po Fokushimie)
żaba szuka kuli a trzynasta wróżka mówi: las kafki żyje. szop pracz wyruszył, jenot się mnoży. kto dziś szuka bekereli jutro zostanie zjedzony. żaba szuka kuli. trzykrotna gra na zwłokę. odnieszkodliwianie unieszkodliwianie. po ratunek na drzewa, na szyny, na maszty. nadzieja topnieje z każdym tonącym statkiem. pozdrowienia dla wszystkich. na końcu dla murakami. z całego serca. z kamienia. jądra się topią a las kafki z fiołkami i różami żyje. po trzykroć groza, rozpacz i strach. po trzykroć płomienie, zdzieranie skóry i wywracanie, załamywanie rąk i modlitwa. dawid zwycięża. kim jest dawid? pyta wróżka, co robi dawid? żaba znalazła kulę i niesie ją na głowie. las kafki żyje, mówi wróżka, las kafki jest rzeczywistością.

​

Bajka z nabrzeża (Märchen vom Ufersaum)

Bajka opuszcza nabrzeże 

i opowiada o swoich wędrówkach. 

O kormoranie migoczącym wśród jeziornej roślinności

O byciu oko w oko z kotem.

O radości życia  młodych dzięciołów.

Ich nieporadności. O ich barwnych szczątkach.

Strażnicy noszą poroża.

 

Bajka rozpoznaje: oznaki pory godowej jastrzębi,

wylęgu ciernika, mokre piękno kamieni

i poezję ich ruchów.

Nasłuchuje odgłosów na wodzie,

jak śpiewają nocne ptaki

i jak rosną i pączkują drzewa.

Rozpościera się dywan z kwiatów więzów.

 

Bajka podąża za mgłą.

Siła wiatru wynika z ilości dziur

lepiężnika, liczby ślimaków winniczków,

pijawek w rowach.

Czas życia płynie, jego prędkość 

mierzy się według ciśnienia wody w kanale ściekowym.

 

Mały klon macha swoimi palczastymi listkami,

oklaskuje bajkę, magię, czary: Biały jeleń

kończy polowanie i dołącza do towarzystwa. Lisica

bierze się za oświecone myślenie. Czarny koń zamienia się 

w człowieka z doświadczeniem i pisze

wiersz na zeszłorocznej korze.